5 Ergebnisse.

Keine Beschreibung.

De Russische beau monde na de revolutieMoskou, 1930. De revolutie krijgt burgerlijke trekken. De communistische elite amuseert zich kostelijk in de periode tussen de revolutie en het bloedbad van de Tweede Wereldoorlog. Als correspondent in de Russische hoofdstad bezoekt Malaparte de elegante soirées van de nomenklatoera. Daar ontmoet hij Boelgakov en Majakovski maar ook de zus van Trotski en Semjonova, de sterdanseres van het Bolsjojballet, e...

Na een uitputtende reis als oorlogscorrespondent met het Italiaanse leger door de bloeddoordrenkte landschappen van Servië, Kroatië, Polen, Rusland en Finland schreef Curzio Malaparte zijn verslag van een Europa in ontbinding. Precieuze sfeerschetsen, rauw realisme en surrealistische beelden staan rug aan rug: bevroren paarden in het Ladogameer aan het Finse front, het leven in het getto van Warschau, het werk van politici achter de coulissen,...

Curzio Malaparte vertrekt eind juni 1947 naar Parijs omdat de grond in Italië hem te heet onder de voeten wordt. Weliswaar is hij zonder kleerscheuren door de naoorlogse zuiveringen gekomen, maar na een reeks arrestaties en aanvallen van rechts en links voelt hij zich bedreigd door het 'fascisme van het antifascisme'. In Parijs stort Malaparte zich vol overgave in het culturele milieu rond beroemdheden als Camus, Gide, Sartre en Picasso. Zijn...

In De huid, Malapartes onvergelijkbare meesterwerk uit 1949, besteedt de provocateur, estheet en tijdscriticus al zijn stilistische vermogens aan de schildering van obsceniteiten waarin de bevrijding van Italië uitmondt. Met een op het kwaad beluste blik tekent hij een Jeroen Bosch-achtig portret van naoorlogs Napels. Terwijl hij zich als verbindingsofficier beweegt tussen de geallieerden en de Italiaanse troepen slaat hij de chaos, het morele...